Hee Oooaaarrrie!

Collega M. had afgelopen weekend naar een radioprogramma geluisterd waarin de D.J. mensen belde die hun kind opgezadeld hadden met een, op z’n minst, nogal afwijkende naam. Het slachtoffer was dit keer een mevrouw die haar vers geboren zoon Nautilus had genoemd. Volgens M. was dit de naam van het schip uit “Twintigduizend mijlen onder zee” van Jules Verne. De beweegredenen van deze mevrouw bleven onduidelijk, temeer omdat ze er helemaal niet van was gediend om “en public” te kakken te worden gezet en het gesprek dus voortijdig beëindigde.
Op ons kantoor ging die morgen het gesprek nog even door over vreemde namen. Volgens een van mijn collegas had Isa Hoes haar dochter “Vlinder” genoemd. Dat lijkt weer een beetje terug te grijpen op de hippie trend, uit de jaren zestig en zeventig, om je kinderen te noemen naar dingen uit de natuur (met als belangrijkste voorbeeld: River Phoenix).
Ik ben zelf nooit echt tevreden geweest over mijn naam. Nu weet ik dat mijn ouders mij vernoemd hebben naar de vader van mijn moeder, dus ze hadden er wel enigszins een reden voor maar helaas heb ik de beste man nooit gekend. Hij had mij een groot plezier gedaan als hij gewoon Arjan of Jeroen had geheten en niet Ary. Deze naam nodigt namelijk uit tot grappenmakerij en rijmelarij. Mensen gaan opeens creatief doen als ze mijn naam horen. Ze zetten een boers accent op (Hee, Oooaaarrie!!) of ze breken uit in spontaan gezang en heffen het alom bekende lied “Arie, wat is er aan de met je kanarie” aan, waarbij ze me schalks aan kijken, benieuwd naar mijn reactie. (Hahaha, kostelijk, hoe kom je er op?)
Een ander nadeel van mijn naam is dat je het spelt met een “Y” en niet met “IE”, zoals ie normaal gespeld wordt. Eigenlijk spel je hem zelfs met een “IJ” met puntjes, maar daar ben ik maar vanaf gestapt. Dan moet ik namelijk teveel uitleggen, iets wat ik sowieso al vaak moet doen. Als puisterige puber stond ik bijvoorbeeld op een stripfestival met mijn schetsblokje te wachten bij het tafeltje van Hein de Kort (wereldberoemd striptekenaar, onsterfelijk geworden door Eikels en Dirk en Desiree). Toen ik aan de beurt was stelde hij de standaard vraag bij deze signeersessies: “Hoe heet je?”. Met de bedoeling om deze naam vervolgens in de tekening te verwerken. “Arie met een IJ” antwoordde ik. “Pardon?” reageerde Hein lachend. “Arie, met een IJ met puntjes”, probeerde ik nog, maar het was al te laat. Schuddebuikend tekende Hein de bovenstaande cartoon. Klik maar even om hem op te blazen.