Kaarten kopen?
Een van de, uh, nadelen van het wonen in een Vinex wijk is dat je om de twee dagen iemand aan de deur krijgt die je een collectebus in je snufferd duwt. Daarbij wil ik wel even een kanttekening plaatsen. Natuurlijk is het fantastisch dat er mensen zijn die de moeite nemen om de deuren langs te gaan voor een goed doel. Het simpele feit alleen al, dat er mensen zijn die daar een avond aan opofferen, is een beloning waard. Dus loop ik altijd weer even de kamer in, op zoek naar wat euro’s die een kind in Afrika een warme maaltijd kunnen bezorgen, of die een stichting in staat stelt een paar reageerbuisjes te kopen, om een onderzoek te kunnen voortzetten naar een van die verschrikkelijke ziektes die ik hoop nooit te krijgen. Moeilijker wordt het als ik niet gewoon mijn euro’s in een bus kan gooien, maar als ik er een pakje spuuglelijke kerstkaarten voor moet kopen, of als de collectant geen bus bij zich heeft, maar dat ik mijn euro’s in een plastic tas moet gooien (echt gebeurd, eergisteren nog!). “Is dit wel legitiem?”, denk ik dan “of loopt hier iemand zijn uitkering aan te vullen?”. Maar dan nog; als iemand zo slecht kan rondkomen van zijn centen, zou dat dan niet een legitiemer goed doel zijn als “de geestelijk gehandicapten”, een doel waar ik als puber nog de deuren voor ben langsgegaan. Die geestelijk gehandicapten schijnen het prima voor elkaar te hebben. Wonen in prachtige instellingen, gaan regelmatig dagjes uit. Een gemiddeld derde wereld kind zou in zijn handjes wrijven, alleen al bij de gedachte daaraan.
Daarom koop ik dit keer die spuuglelijke kaarten maar eens een keer niet en moeten die geestelijk gehandicapten het maar eens een keer met een paar euro minder doen. Als ze nou zelf die kaarten hadden gemaakt, of als er iemand met een penseel tussen de lippen of tenen aan de gang was geweest en me zo had weten te verbazen met zijn mond- of voetenschilderkunst, was ik waarschijnlijk nog over te halen geweest. Maar dit ging me net iets te ver. Ik koop morgen wel weer eens een straatkrant of zo.
Leuk hè, die herfstmodus. Nog niet helemaal over dus.
Daarom koop ik dit keer die spuuglelijke kaarten maar eens een keer niet en moeten die geestelijk gehandicapten het maar eens een keer met een paar euro minder doen. Als ze nou zelf die kaarten hadden gemaakt, of als er iemand met een penseel tussen de lippen of tenen aan de gang was geweest en me zo had weten te verbazen met zijn mond- of voetenschilderkunst, was ik waarschijnlijk nog over te halen geweest. Maar dit ging me net iets te ver. Ik koop morgen wel weer eens een straatkrant of zo.
Leuk hè, die herfstmodus. Nog niet helemaal over dus.
7 Comments:
En dan nog gespamd worden ook..draagt vast niet bij aan de genezing van je herfstblues.
By Anoniem, at 02 november, 2005
Ja, die spam blijft een beetje een probleem. zucht
By ary, at 02 november, 2005
Heeft u iets over voor het onderhoud van de Vereniging Ter Bestrijding van Spam? Tja, ik durf nu niet meer aan uw deur te kloppen...
By Anoniem, at 02 november, 2005
Nou voorzitter, ik heb de spam nu maar even zelf verwijderd. Ga mijn deurtje maar gewoon voorbij.
By ary, at 02 november, 2005
Toch maar de 'word verification'-functie aanzetten, zou ik zeggen. Is misschien oprechte-en-gewenste-bezoekers-onvriendelijk, maar werkt (vooralsnog) uitstekend als Spamban.
By Claudy, at 02 november, 2005
Wees blij dat je bij ons in de wijk geen Poolse bloemenverkopers hebt, of leerlingen van de stroopwafels school, kunstliefhebbers en dergelijke lieden. En dan spreek ik er nog maar niet over dat wij zo een geite wollen figuur naast ons hebben wonen die er kennelijk op kickt om de deuren af te leuren met die bedelbakken... oké er zitten goede doelen bij, mee eens... maar zo vaak ? get a life !
By Pino-2008, at 04 november, 2005
De stroopwafelverkoper zal ik helaas ook de deur moeten wijzen. Dat past op het ogenblik niet in ons dieet.
By ary, at 04 november, 2005
Een reactie posten
<< Home