Ergens in het midden

De waarheid ligt vaak ergens in het midden, maar ik kan hem vaak toch niet goed vinden. In het bananenschandaalverhaal bijvoorbeeld (zie reactie van Nakker bij het bananenstukje); is Chiquita nu goed of fout? Ze waren fout, want ze buitten boeren uit en bespoten ze met pesticiden en stopten daar pas mee toen het een schandaal werd en ze er een slechte naam door kregen. Nu komen ze met de kikker sticker, geplakt op een banaan die okay moet zijn. Beter laat dan nooit zeggen ze dan, maar hoe edel zijn die motieven eigenlijk? Een slechte naam is slecht voor het bedrijf, dus het motief lijkt vooral het financiële belang van het bedrijf te zijn. Of ben ik nu te cynisch?
En dan die rellenschopperij in Frankrijk. Tuig is het natuurlijk. Ik hoor een Franse Afrikaan in een documentaire zeggen dat er geen banen voor ze zijn. “Ze nemen liever een Fransman die niets kan”, zegt hij. Zijn vriend vult hem aan: "Er zijn wel banen, maar dat zijn klote baantjes." Ik zie mezelf nog staan, op mijn achttiende. Net zo oud als die Franse jongen, achter de lopende band bij de Ahold. Stond ik de hele middag kratten met lege flessen op te gooien. Een klote baantje, dat wel, maar die zomer ging ik wel lekker op vakantie naar Italie. Je bent zelf verantwoordelijk voor je leven.
Maar goed, misschien heb ik makkelijk praten. Ik heb wel een stabiele jeugd gehad, met een vader en moeder die er allebei waren en ik hoefde niet te emigreren naar een land waar je klem zit tussen twee culturen en waar je er nooit helemaal bij hoort.
Daarbij, misschien moet je een keer een daad stellen om iets te veranderen. Auto’s in de fik steken helpt blijkbaar, de Franse regering komt nu eindelijk in de benen.
Hij moet daar dus ergens liggen, die waarheid. Ergens in het midden, maar ik kan hem nog steeds niet goed vinden.