Ontmoeting van de week

Afgelopen zaterdag liep ik A. tegen het lijf in Winkelcentrum Stadshagen. A. is een voormalig klasgenoot van me en deed net als ik de Sociale Academie. Iets wat hij, in tegenstelling tot mij, wel afmaakte. In 1 keer zelfs, zonder te blijven zitten. Hoe hij dat precies heeft gedaan is me nu eigenlijk een raadsel. A. was namelijk niet een van die mensen die meteen heel hun hebben en houden op tafel gooiden. Iets wat wel nodig leek in de groepslessen Inrichtingswerk. A. hield zijn Clint Eastwood achtige “cool” in tegenstelling tot andere klasgenoten waarvan de klaagzangen op hun slechte opvoeding maar niet op leken te houden. Petje af dus voor A. Ik hield ook stijf mijn lippen op elkaar, maar dat heeft mij indertijd wat minder succes opgeleverd.
Een bijzonder moment beleefde ik trouwens met hem op de zogenaamde “vaardigheidsoefening”. Voor deze vaardigheidsoefening checkten we een week in bij Congrescentrum de Bron in Oudleusen, waar we in een eindeloze reeks therapiesessies nader tot onszelf probeerden te komen. De liters Beerenburg die er na zo’n therapiedag werden genuttigd illustreerden het feit dat dit niet iedereen even makkelijk afging. Mij ook niet trouwens. Een welkome afwisseling werd op een dag binnengereden in de vorm van een bus meiden die allemaal de secretaresse opleiding deden in Den Haag. Dezelfde avond, toen ik met A even naar buiten ging om hem te vergezellen bij zijn rookpauze, maakten we kennis met een paar van deze secretaresses in spe. Een van hen was de dochter van Ruud Lubbers. Zij werd door haar medestudentes meteen even aangewezen als een soort rariteit die ze met zich mee hadden genomen. Het meisje begon als reactie daarop erg vervelend te doen. Ze wilde van ons bier drinken en griste op een onbewaakt moment het flesje bier uit mijn hand. Door de andere meiden, die wat minder geïnteresseerd leken in ons bier, werden we enthousiast uitgenodigd om later op hun kamer te komen. Ze hadden zelfs condooms, beloofden ze. Een van hen haalde er als bewijs eentje uit haar broekzak en keek daarbij quasi verbaasd, alsof ze dit exemplaar voor de eerste keer zag. A. was niet echt onder de indruk en leek tot mijn verbazing zelfs niet van plan om aan deze uitnodiging gehoor te geven. Jammer, want ze leken in eerste instantie geïnteresseerd in hem en ik was op dat moment wel benieuwd naar die kamer met secretaresses. Niet dat er ook maar de kleinste kans was dat daar iets spannends zou gebeuren. Dat liet mijn goed getrainde gereformeerde geweten op dat moment niet toe. Het was meer het idee dat spannend was. Meisjes die zo direct waren met hun ondeugende avances hadden we op de Gereformeerde Sociale Academie niet.
Niet dat het daar niet gezellig was hoor. Ik heb er de beste tijd van mijn leven gehad. A. vertelde me zelfs dat hij bezig was met een reünie. Alleen voor de mensen die rond 1984 op deze school zaten. Ik ben nu al benieuwd.