Klus je rot!

Naarmate de komst van K’s moeder nadert, lijkt ons leven steeds meer in een stroomversnelling te komen. Zo erg dat K’s fysieke gestel er even de brui aan lijkt te geven.
Met 30 graden op komst snuit zij op het ogenblik haar zakdoeken vol.
Voor mij lijkt het leven een aaneenschakeling van klussen waarbij het af en toe niet mee zit. Het begon vorige week al met de Kwantum hallen die ons in de steek lieten. Kwantum altijd goed voor vette bodemprijzen lijkt te beknibbelen op hun service. Het personeel lijkt in leeftijd ook niet boven de twintig jaar uit te komen. Dat gegeven had bij mij al een belletje moeten laten rinkelen. Een belletje was ook het enige wat nodig was geweest om mij op de hoogte te stellen dat ze het goedkope, 40 euro kostende bed niet konden leveren. In plaats daarvan lieten ze me weken in de waan dat ze het bed, volgens afspraak zouden kunnen leveren. Niet dus. Daar kwam ik achter toen ik uiteindelijk zelf maar even belde. Met het vooruitzicht dat K’s moeder of wijzelf twee weken op een matras op de grond zouden moeten slapen voelde ik me gedwongen om in actie te komen. Op naar Leen Bakker en de Trendhopper. Helaas kon geen van beiden een goedkoop bed leveren en in het geval dat ze wel een exemplaar in de showroom hadden staan dat ons beviel, konden ze het niet leveren.
Nog voordat ik helemaal in paniek kon raken bood Nakker zijn hulp aan. Hij wilde wel even met me op en neer rijden naar Ikea; hofleverancier van het Vinex volk. Even kon ik weer opgelucht ademhalen. Samen met Karel had ik een boy’s night out, met cola, chips, snoep en genoeg en genoeg MP3 tracks (inclusief Boney M) op zijn autoradio om ons de twee uur durende trip te vermaken.
Met de achtertuin, voortuin en slaapkamer gereed rest me alleen nog wat kluswerk in de keuken. Het vreemde is dat ik met al deze klus-progressie in huis er nog bijna lol in krijg ook.
Het moet niet gekker worden!