Natte broek

Collega M. had gisteren leiding moeten geven aan een aantal kinderen die niet van haar waren. Leuk was anders, zeker toen een van deze kinderen tot boven aan de rug onder de sate-kleurige diarrhee bleek te zitten.
Om de verveling op het werk enigszins te verdrijven kwam het gesprek dus op het onderwerp zindelijkheid en broekplassen. Bureaumaatje beweerde dat hij zo netjes was opgevoed door zijn ouders dat hij vroeger als kind, toen de deur van zijn ouderlijk huis een keer op slot zat en niet naar binnen kon, uiteindelijk maar in zijn broek plaste inplaats van de tuin van z’n ouders te besproeien.
Een sterk verhaal, maar het kon natuurlijk nog sterker. Ik heb het namelijk als kind een keer meegemaakt dat iemand anders in MIJN broek plastte. Ik herinner me dat ik een keer samen met een vriendje tegen een schuur aan stond te plassen toen hij opeens afgeleid werd door het een of het ander. In plaats van alleen zijn hoofd om te draaien bewoog hij zijn hele lichaam een slag naar links, waarop de straal warme urine in mijn afgezakte broek belandde.
En niemand die me thuis natuurlijk geloofde toen ik als excuus voor mijn natte broek gaf dat iemand ander in mijn broek had geplast.
Levendige fantasie heeft die jongen, zal mijn moeder wel gedacht hebben.