Activiteit 3: Duitsland

Bijna een week verder begint de visitemoeheid wat toe te slaan.
Niet dat schoonmoeder een vervelende gast is. Verre van dat. Ze is voorbeeldig, stelt zich bescheiden op en vindt eigenlijk alles leuk wat we doen. Daarbij is ze ook nog eens een aardig persoon. Maar een week lang iemand in je persoonlijke ruimte te hebben blijkt toch nogal een opgave. Waarschijnlijk gaat het anderen wat makkelijker af dan ik. Ik heb gewoon momenten nodig dat ik lekker op mezelf kan zijn en m’n eigen dingetjes kan doen en als ik dat een tijdje niet kan, dan slaan de stemmingswisselingen toe.
Gisteren was het tijd voor activiteit 3; een bezoekje aan Duitsland. Daar hadden we van te voren al over nagedacht en het leek wel een aardig idee om een kasteel te bezoeken. Het kasteel Bad Bentheim ligt vlak over de grens en is wel leuk om te bezichtigen, voor iemand die nog nooit een echt kasteel heeft gezien. Met frisse tegenzin stapte ik in onze auto om de trip te beginnen. Gelukkig draaide mijn gemoedstoestand een beetje bij, naarmate de dag vorderde. K. nam na het kasteelbezoek nog even van de gelegenheid gebruik om een Duitse supermarkt te bezoeken en een paar potten Miracle Whip in te slaan. Daarna konden we nog wel even naar Munster, vonden we, met het idee in ons achterhoofd dat dat een minuut of twintig verderop lag. We hadden namelijk alleen nog maar een kasteel bekeken en dat leek niet echt genoeg, ook al was het, doordat K’s moeder nogal slecht ter been is en we niet stevig door konden stappen al een uur of 4 geworden. Een dik uur later arriveerden we in Munster. Dat viel qua tijd dus nogal tegen. Gelukkig was mijn stemming bijgedraaid en kon ik ook weer een beetje van onze trip genieten. We waren al eerder in Munster geweest, maar bij ons vorige bezoek bleken we toch niet de hele stad gezien te hebben. Het mooie raadhuis en een paar kerken hadden we toen blijkbaar gemist. Nadat we K’s moeder zo moe hadden gewandeld dat ze er uit zag dat ze snakte naar een lekkere tweezitsbank, besloten we ergens schnitzels te bestellen. Op het terras kregen we daar “service with a frown” van een nors uitziende Duitse deerne. Onder het genot van een biertje konden we daar buiten op het terras de locale sfeer opsnuiven. Munster leek eigenlijk wel een relaxte stad met veel studenten. Een beetje Zwolle eigenlijk.
Op weg naar huis draaiden we een cd met oude country gospels die door schoonmoeder (en ook een beetje door ons) luidkeels werden meegezongen. Zo kwam het aan het eind van de dag toch weer allemaal goed.