Mandarijntje

Collega J vertelde bij de vrijdagmiddag borrel dat hij een manier had gevonden om meer hersencellen aan te maken. Waar hij het precies vandaan had weet ik niet en wat die manier dan was, staat me ook niet helemaal meer bij, maar het had iets te maken met sporten. J, die zich de afgelopen weken, al trainend had klaargestoomd voor een wintertriathlon verheugde zich al op al de extra hersencellen die hem straks ter beschikking zouden staan. Een van mijn deelpersoonlijkheden, de cynische, kon het niet laten om meteen een van die nutteloze feitjes op te hoesten, waarmee ik mijn brein in de loop der tijd vervuild had. Een feitje dat het voordeel van het aanmaken van verse hersencellen meteen weer teniet zou doen: elke keer als je niest verlies je namelijk weer een paar duizend hersencellen. Of het waar is weet ik niet, maar het staat ergens op mijn harde schijf. Het hoofd van onze afdeling: R, vroeg zich meteen vertwijfeld af welke schade zijn allergie in al die jaren wel niet had aangericht. Gelukkig gebruikt de mens maar een klein percentage van zijn hersencapaciteit en aangezien R. ongeveer net zo’n groot hoofd heeft als ik, hoeft hij zich waarschijnlijk geen zorgen te maken.
Daarbij schudde R. meteen een merkwaardig verhaal uit zijn mouw over een man die een scan van zijn hersenen had laten maken en er zo achter was gekomen dat de inhoud van zijn schedel vooral bestond uit water. Alleen aan de rand van zijn schedel was er iets dat leek op hersenweefsel. Deze man functioneerde verder normaal en er was verder niets te merken van zijn gebrek aan hersens. Het beetje dat hij had benutte hij blijkbaar optimaal.
Hoe dat nu bij beesten zit is me eigenlijk onduidelijk. De hersens van onze kat Tricky zijn waarschijnlijk niet groter dan een mandarijntje, maar dat is dan ook overduidelijk. Ze vergeet van alles, behalve het geluid van het opentrekken van een zakje Whiskas. Zo springt ze telkens op de klink van de buitendeur. Eenmaal buiten gekomen bemerkt ze de laatste tijd dat het wel erg wintert en dat het buiten eigenlijk helemaal niet lekker is. Na een minuut of 2 geeft ze dan ook snel te kennen dat ze weer naar binnen wil, door (en dit is een erg irritant geluid kan ik u zeggen) weer eens met veel overtuigingskracht op de deurklink te springen. Dit ritueel kan zich per avond wel 20 keer herhalen. Als ze dat mandarijntje nu eens zou gebruiken, zou ze toch moeten weten dat het koud is buiten en dat het een beter idee is om binnen te blijven. Misschien moet ze maar eens een nachtje buiten blijven, maar ik denk niet dat ik K. meekrijg met dit soort Spartaanse opvoedmethodes.