Oscars

In ons multiculturele huishouden worden alle feestdagen gevierd. Dat “vieren” stelt meestal niet zo veel voor. Meestal koken we iets uitgebreider en staan we onszelf toe om snacks te eten. (Dorito’s en Ben & Jerry’s icecream) Met Kerst en Halloween wordt het huis daarbij ook nog eens op traditionele wijze gedecoreerd. De gangmaker hiervoor is K. Zelf geef ik niet zoveel om feestdagen. De kosten en moeite van het organiseren weegt bij mij vaak niet op tegen de fun van het vieren. Daarbij komen dit soort feestdagen nogal vaak voor, omdat we de Nederlandse en Amerikaanse feestdagen vieren. Ik heb dus meestal wat aansporingen nodig om uiteindelijk mijn steentje bij te dragen met de voorbereidingen. Met Thanksgiving sta ik dus toch, na een drukke werkdag, samen met K. tot een uur of 8 in de keuken, om vervolgens de kalkoen en de “twice baked potatoes” in tien minuten naar binnen te werken. Hetzelfde ritueel herhaalt zich een maand later nog eens met Kerst. Een lange voorbereiding in de keuken met een climax van 10 minuten en de opluchting daarna, dat het leven gewoon weer doorgaat. Maar goed; dr Phil zegt altijd: “when the wife’s not happy, the whole family isn’t happy”. Dus zullen de feestdagen gevierd worden.Gelukkig is het begin van het jaar altijd rustig, op het gebied van de verplichte feestdagen. Het enige wat zich dit jaar vervroegd aandient is de Oscar uitreiking. Het uitreiken van de Oscars is iets wat in dit huishouden verplicht gevolgd moet worden en dat doe ik geeneens met tegenzin. Ik hou namelijk erg van films, ben een grote filmliefhebber en volg nauwgezet wat er gebeurt in de filmwereld. Voor deze goede zaak wil ik best een uurtje in de keuken staan om gehaktballetjes te draaien en eieren te vullen. Het kijken van de Oscaruitreiking gaat namelijk ook hier gepaard met het nuttigen van snacks. Die feestregel wordt in geen geval geschonden. Gisteren stond het gehakt dus al in de koeling, de bak met ijs in de vriezer en we hadden zelfs een fles bubbelwijn gekocht, om het extra feestelijk te maken.
Vanochtend keken we dus in de t.v.-gids om uit te zoeken hoe laat het feest kon beginnen en schoten meteen in de stress toen we er achter kwamen dat geen van de zenders het dit jaar uitzond. Betaalkanalen in binnen en buitenland hadden de rechten opgekocht en zenden het lekker achter de decoder uit. Zelfs de BBC, waar we de afgelopen jaren toch altijd terecht konden, zend het spektakel niet uit. Net voordat een algehele depressie zich bij ons aandiende las ik op mijn favoriete filmforum dat we terecht kunnen bij ProSieben. Een vage Duitse satellietzender die we via onze TV Home Digitaal decoder kunnen ontvangen.
Benieuwd hoe dit zal aflopen. Hopelijk wordt dit geen eindeloze ergernis door een simultaan sprekende Duitse presentator die de hele avond het feest nasynchroniseert. Maar we zullen wel zien. De vieze smaak van een Duitse Oscaravond kunnen we altijd nog naspoelen met een fles Franse Brut.