Vormgeven, een vak apart

Toen vanmiddag bij de Albert Heijn voor de zoveelste keer de helft van de fucking plastic zakken van het haakje vielen, terwijl ik er toch echt maar eentje probeerde te bemachtigen realiseerde ik me dat de hele dag vol zit met dit soort momenten.
Momenten dat industrieel vormgevers, kantoorinrichters en meer van dat soort uitschot schromelijk tekortschieten.Hoe moeilijk kan het zijn om een systeem te bedenken waarbij je gewoon 1 plastic tas kan pakken. Een of ander haakje dat de rest van de plastic tassen fatsoenlijk tegenhoudt.
Het gehannes met verkeerd bedachte huishoudelijke oplossingen begint s'morgens al, als je gewoon een pak yoghurt probeert te openen. Je kent het systeem wel; de flapjes terugvouwen en het hele tuitje weer naar voren trekken, zodat er een mooi schenkmondje ontstaat. Negen van de tien keer is het karton echter niet zo stevig meer als dat het zou moeten zijn. Geen idee hoe dat komt; misschien wel doordat het betreffende pak langer dan 1 dag in de koelkast staat. Het gevolg is alleen wel dat je het pak niet meer normaal open kan krijgen. De flapjes gaan wel naar achteren, maar bij het naar voren trekken van het schenkmondje gaat het mis. Het karton vouwt alle kanten op, maar er ontstaat verdorie geen opening! In verdere pogingen om het karton los te scheuren gaat er vaak van alles mis. Je scheurt het pak te ver open, de yoghurt komt op je schoon gestreken overhemd en voordat je het weet stap je met een chagereinig gezicht op je fiets.
Op je werk probeer je je frustratie te verbergen en je collega's een beetje tegemoet te komen door ze een kopje koffie in te schenken. Helaas zit de koffie bij ons in een volledig verkeerd ontworpen thermoskan. Eentje waar je met de beste wil van de wereld geen koffie uit kan schenken zonder na te druppelen op belangrijke papieren die op het bureau van je collega liggen. Met een beetje geluk word je alleen maar uitgelachen. Ary is een beetje een kneus, kan geen koffie schenken, haha. Op mindere dagen krijg je een veeg uit de pan, terwijl het toch echt de schuld is van de verkeerd vormgegeven thermoskan.
Om het een beetje goed te maken met je collega, bied je aan de rommel op te ruimen. Opdeppen met papieren handdoekjes is de beste optie. Op naar het toilet. Daar hangt zo'n "fantastische" handdoekendispenser. Bovenin vul je hem met harmonica gevouwde papieren handdoekjes en van onderen trek je ze er weer uit. Ik wil de persoon nog wel eens ontmoeten die daar gewoon 1 handdoekje uitgetrokken krijgt. Meestal trek je de hele harmonica er in 1 keer weer uit, zodat je met een hele stapel handdoekjes zit, die je uit pure armoe maar in de prullebak deponeert. Daar gaat weer een halve boom.
Terug naar huis moet je nog even langs de supermarkt. Je vermijd de Albert Heijn, want daar hangen de plastic zakjes op zo'n rothaakje. Op naar de Edah. Daar wacht de ultieme vormgeversramp; het winkelwagentje. Met het winkelwagentje is echt alles mis. Allereerst heb je het vakje waar het muntje in moet. Vaak past je muntje niet, of je hebt geen muntje bij je. Voor het wisselen van briefgeld, om het felbegeerde muntstuk te krijgen, sta je eerst 10 minuten voor lul bij de kassa. Je probeert de aandacht van de kassajuffrouw te krijgen, maar die zit daar al zo'n 8 uur producten over de scanner te halen, dus die denkt: "ik doe lekker rustig aan". Als je eenmaal je muntje hebt bemachtigd, moet je weer helemaal terug naar de winkelwagentjes, waar je precies dat ene wagentje pakt met een loenzend linkervoorwiel. Het wiel moet recht vooruit, maar wil steeds naar links, de zorgvuldig opgestapelde blikken sperciebonen in. Als je toch de eindstreep, de kassa, hebt gehaald en het kreng buiten weer in de rij winkelwagentjes wil duwen, blijkt het laatste winkelwagentje in de rij niet mee te willen werken. Het opklapbare raamwerk, wat als kinderzitje dienst doet, klapt niet ver genoeg naar boven, zodat je je kar met geen mogelijkheid de rij in geduwd krijgt en het kettinkje van het laatste karretje bij lange na je muntslotje niet bereikt. Hoe krijg je nu in vredesnaam je 50 eurocent terug? Grof geweld helpt nooit, dus draai je je karretje met de duwkant naar het kettinkje toe en bevrijd je muntje uit het slotje. Dat het karretje helemaal omgekeerd voor de rij staat en het voor andere klanten absoluut onmogelijk maakt hun karretje kwijt te raken, zal je een zalige rotzorg zijn. De Edah lost zijn eigen karretjesproblemen maar op.
Vreemd toch, hoe de mensheid in staat is om een raket naar de maan te sturen, maar dat een fatsoenlijk winkelwagentje iets is waar ze hun hersens nog steeds over breken.