Op scherp

Soms zijn er van die dagen die een thema lijken te hebben.
Van die dagen dat je opeens 20 mensen ziet met dezelfde soort parachutestofbroek met riempjes. Of je ziet opeens elk half uur een blinde zich een weg tikken over het perron. Dat overkwam me vroeger nog wel eens, in mijn Railtendertijd, toen ik regelmatig op het perron moest zijn.
Vandaag leek het thema: "geirriteerdheid". Gedurende de dag waren er verschillende mensen die rood aanliepen van boosheid, die zich het bloed onder de nagels vandaan lieten halen door figuren zonder manieren, zonder tact. Van die botterikken die lekker over je grenzen heen gaan, die zich zonder enige gewetenswroeging in je persoonlijke ruimte weten te manoevreren om daar eens flink wat schade aan te richten.
Zo zag ik twee van mijn collega's vandaag hun geduld verliezen en daarmee ook hun humeur voor de rest van de dag. Interne klanten in het bedrijf waar ik werk kunnen af en toe lekker assertief uit de hoek komen. Het is alleen een soort "poor man's" versie van assertiviteit. Vroeger op de sociale academie, waar we met vallen en opstaan ons "eigen ik" leerden kennen, onder het mom van: "Als je jezelf niet kent en accepteert, kun je geen andere mensen helpen", leerden we assertief te zijn en voor onszelf op te komen. Die hele assertiviteit en zelfexploratie was natuurlijk fantastisch, maar bij veel mensen lijkt het tegenwoordig uit te draaien op een nogal simplistische vorm van assertiviteit die meer weg heeft van verwendheid en egoisme.
Twee weken geleden was ik bij het postkantoor getuige van die uitgeklede versie van assertiviteit. Een kaalgeschoren kop(compleet met vrouw en kind) ging compleet uit z'n dak toen hij z'n financiele zin niet kreeg. Luid scheldend gooide hij de Postbankvrouw z'n bankpapieren in haar gezicht. Arme vrouw. Ik kende haar wel; ze werkt daar al sinds jaar en dag. Een van ons had het lef om: "doe toch eens normaal joh!" te zeggen, waarop hij ook meteen de volle laag kreeg.
Op K's werk was het afgelopen week ook bal. Een van haar collega's kreeg niet het contract dat hij verwachtte en begon ook met spullen te gooien. De personeelsconsulente kreeg daarop nog even een glas water in haar gezicht.
Op www.nu.nl zag ik vervolgens dit bericht en wist dat de sterren wel erg beroerd moeten staan. De halve wereld liep er vandaag bij als een granaat die op scherp stond.
Ikzelf bracht het er tot vanavond zonder kleerscheuren vanaf. Eigenlijk was ik vandaag wel in een goede bui. Keek verwonderd naar mijn collega's die zich zo druk leken te maken en ging weer verder met mijn werk. Ik schoot lekker op vandaag.
Totdat ik vanavond met K. ging schoonmaken. G en M komen hier morgen namelijk overnachten en volgens de vrouwenlogica moet het huis dan schoon zijn. Volgens de mannenlogica is er maar 1 ding belangrijk en dat is dat er bier gereed staat.
Maar goed; precies om half 9, na een reeks van klussen (afwassen, koken, lunch voor morgen klaarmaken, eten op tafel zetten, weer afwassen, wc schoonmaken en was vouwen) ging mijn bommetje af. Na 8 uur werken en 2 en een half uur schoonmaken is het een ERG slecht idee om nog over swifferen te beginnen. K had beter moeten weten.