Het definitieve einde van de plasemmer.

Terug op mijn werk bleek maar weer eens wat voor een fantastische collega’s ik heb. Mensen die met je mee denken als je ergens mee zit en die je de oplossing voor je problemen op een presenteerblaadje aanreiken.
Zo vond ik vanochtend, om half acht, toen ik plaats wilde nemen achter mijn bureau een heuse P-bag op mijn toetsenbord. Een cadeautje van onze materialencoördinator. Nu had ik nog nooit van deze disposable plaszak gehoord, maar in genialiteit overstijgt het mijns inziens de kartonnen plashulp voor vrouwen, zoals die wel verkocht wordt in winkels van de ANWB. De plastic plastuit lijkt zo te zijn ontworpen dat er makkelijk ín de slaapzak geplast kan worden, of in de auto, met de linkerhand aan het stuur en de rechterhand in de plaszône.
Daarbij is de P-bag uniseks, wat betekent dat er door mannen en vrouwen in geplast kan worden. Na het urineren kan de zak makkelijk gedemonteerd worden en uit het autoraam, of uit de tent worden gegooid. Wat wil je nog meer!
Met dit handige hulpmiddeltje is de plasemmer nu voorgoed overbodig. Doe mij voor volgend jaar maar een doos P-bags.
(Die, naar nu blijkt, helaas door mijzelf volgeplast moeten worden. K. keek net naar de plastic plaszak en gaf aan ook daar niet in te zullen plassen. Pfff, moeilijk mens.)