Istiebraafdan? 2

Een aantal dagen geleden pleitte ik nog voor een andere toon, bij het aanspreken van dieren. Een meer volwassene misschien. Als dier heb je het namelijk niet makkelijk. Je word als tweederangs burger behandeld, aangesproken als een kleuter en als je niet uitkijkt, als kat en je beland op je dagelijkse zoektocht naar muizen per ongeluk in de tuin van een hondenbezitter, dan loop je zomaar de kans om met een buks beschoten te worden. Dat dreigement werd afgelopen week in ieder geval geuit door een collega, wiens hond nog wel eens rondloopt op onze afdeling. Hij was zich er waarschijnlijk niet van bewust dat hij zijn viervoeter hiermee direct vogelvrij had verklaard (een nietmachine lijkt me namelijk een even effectief wapen als een luchtbuks, toch?)
Gelukkig ben ik een dierenliefhebber en laat me als kattenbezitter ook niet meteen in de rol van hondenhater drukken. Honden en katten zijn allebei leuk en de praatjes dat de ene soort intelligenter zou zijn dan de ander zijn volgens mij complete onzin. Dat een hond bijvoorbeeld in staat is om zijn eigen drollen op te eten is tamelijk dom, zeker als ie een minuut daarna de baas in zijn gezicht loopt te likken (of is dat nou juist slim?). Maar katten zijn nou ook niet meteen bijster intelligent. Zo heeft onze kat Tricky een omgekeerde Whiskas mentaliteit. Als het aan een normale kat lag, kocht ie Whiskas, volgens de reclame tenminste en ik zou dat gedrag tegenwoordig aanmoedigen. Sinds we geen auto meer hebben kom ik namelijk niet meer bij de Jumbo, waar ik eerst het kattenvoer kocht. Dus ik heb er veel belang bij dat ze nu het huismerk van Albert Heijn eet en als het moet zelfs Whiskas. Maar nee, dat blieft mevrouw niet. Ze wil alleen de goedkoopste troep van de Jumbo, het enige kattenvoer dat ze al schrokkend in anderhalve minuut wegwerkt, terwijl ik bereid ben om het duurste spul te kopen en er bij wijze van spreken nog een takje peterselie naast zou leggen. Als onze kat mens zou zijn zou ze de Librije voorbij lopen om bij de FEBO een diagonaaltje uit de muur te trekken.
Dus rijd ik af en toe maar weer eens langs de Jumbo, om wat kuipjes kattenvoer mee te nemen en kom tot de trieste conclusie dat ik zelf misschien ook niet zo slim ben.