Stokpaardje

Ik heb een stokpaardje. Het heeft te maken met consumeren en het milieu en zo. Vervlakking in de maatschappij, het verlies van idealen, de macht van het geld, het gefocust zijn op het verzamelen van spullen om de leegte in je leven mee te vullen, de egoïsme van het geld, het gebrek aan solidariteit met anderen en vooral de onverschilligheid ten opzichte van onze omgeving die, omwille van het consumeren maar even naar de kloten helpen.
Eigenlijk zou ik hier een coherent verhaal over moeten schrijven, een pamflet dat ik uit kan delen als iemand naar mijn mening vraagt over dit soort zaken. Een stokpaardje, een uitgesproken mening ergens over maakt je namelijk kwetsbaar. Zo wijst de praktijk uit dat ik in de discussies hierover, die anderen voeren om zichzelf tijdens de werkweek wat mee ter vermaken, me iets teveel bij het onderwerp betrokken voel. Zo erg dat ik me een beetje ga opwinden en mijn punt niet helemaal meer goed kan overbrengen. Mijn bloed begon laatst al een beetje te borrelen toen iemand, naar aanleiding van een of andere KRO documentaire, de opwarming van de aarde een beetje begon te bagatelliseren, op de manier van: “Jaaaa, ik weetnie hoor, de ene keer zeggen ze dit en de andere keer zeggen ze dat. Ik maak me er niet zo druk over”.
Bureaumaatje, er altijd voor in om iemand eens lekker te jennen, zag mijn reactie (stoom uit mijn oren) en kon het niet laten om de rest van de dag met een stok in dat gevoelige plekje te prikken; “Zeg Ary, over dat milieu he…volgens mij valt het allemaal wel mee hoor!”
Op dat moment was ik, eerlijk is eerlijk, uit positie geluld. Bureaumaatje had de lachers op zijn hand en een serieus gesprek was niet meer mogelijk. Ik probeerde hem, voor straf, even tot aan zijn knieën in het water voor te stellen, of op het dak van zijn huis in Wapenveld, op de vlucht voor het wassende water, maar dat zette eigenlijk niet veel zoden aan de dijk.
Daarom heb ik voor al die Bureaumaatjes even een documentaire dieet opgesteld. Kijk achtereenvolgens "The Corporation”, “An Inconvenient Truth”(schande dat je die nog niet hebt gezien) en als toetje “Surplus” (nieuw in mijn collectie IDFA documentaires).
Dan hoef ik tenminste dat coherente verhaal-slash-pamflet niet te schrijven en weet je meteen waarom ik me zo opwind.