zondag, juli 22, 2007

Brand!

K. was van plan om er zaterdagochtend vroeg uit te gaan. Het gereserveerde exemplaar van de nieuwe Harry Potter zou namelijk zo vroeg mogelijk moeten worden opgehaald, zodat ze de hele dag zou kunnen lezen. “Praatjes vullen geen gaatjes”, dacht ik realistisch. K. die er vrijwillig vroeg uit gaat in het weekend, dat moest ik nog zien. Tot mijn stomme verbazing stond ze de volgende ochtend om 7 uur toch naast haar bed en wees verschrikt uit het raam naar buiten. “Moet je nou toch eens kijken”, zei ze. Het lawaai dat we al 10 minuten hadden geprobeerd te negeren, kwam niet van buren die luidruchtig afscheid aan het nemen namen voordat ze op vakantie gingen, maar van brandweermannen met helmen. Ze gingen bij de buurvrouw naar binnen. Aan de paniek te zien ging het niet om een kopje koffie, maar om een echte brand. Bij de buurvrouw? Snel trokken we wat kleren aan en gingen naar beneden. Achter het huis zagen we flarden rookwolken uit een huis komen. Niet uit die van de buurvrouw, maar uit het huis van mister Onkruid. Was hij thuis en zo ja, waarom werd hij niet wakker? Het snerpende gepiep van de rookmelder was niet te harden, daar kon je toch moeilijk doorheen slapen. De buurvrouw rende met de brandweermannen mee, de versgeplaveide en onkruidvrije tuin in. Ik hoorde haar al praten over “reanimeren”. Iets wat gelukkig niet nodig zou blijken te zijn. Nadat de ruit van de achterdeur met een hakbijl aan diggelen was geslagen en de brigade naar binnen was gesneld kwam een paar minuten later de buurman door de voordeur naar buiten. Zijn lachende gezicht in combinatie met zijn bedhaar deed vermoeden dat hij de ernst van de situatie niet helemaal inzag. Hij deed een beetje alsof hij het slachtoffer was geworden van een practical joke, alsof hij door Ralph Inbar zelf van zijn bed was gelicht. “Ja, haha, als ik eenmaal slaap, dan slaap ik overal door heen”, vertelde hij de rest van de straat die zich inmiddels voor zijn huis had verzameld.
Later, bij een gesprekje over de schutting, maakte de buurvrouw voorzichtige spuiten en slikken gebaren (want Onkruid mocht het natuurlijk niet horen) om even aan te geven wat volgens haar de oorzaak was geweest van het feit dat buurman niet wakker was geworden van de rookmelder.
Wij waren de buurman en zijn vergeten pannetje op het vuur eigenlijk wel dankbaar. Na het ophalen van het Harry Potter boek liepen we namelijk extra vroeg over de Zwolse markt en zagen de stad lekker langzaam op gang komen.

Labels: ,

5 Comments:

  • Ondanks je grappige relaas (leuk geschreven!), lijkt het me toch behoorlijk schrikken en indrukwekkend! Ik heb ook eens zoiets meegemaakt toen ik nog in een 'spuiten en slikken' flat woonde. Een buurman lag bijna te stikken in de vlammenzee, waarop een andere buurman op het balkon leuk piratenplaatjes ging draaien voor de toegestroomde ramptoeristen. Heel bijzondonder.

    By Anonymous Anoniem, at 22 juli, 2007  

  • Dit is een enorme verhuistip !

    By Anonymous Anoniem, at 23 juli, 2007  

  • zo is een(inmiddels oud-) huisgenoot al eens bijna bezweken aan de gevolgen van een rookontwikkelende frikandel in de broodrooster. Zou wel heel vervelend zijn als er zoiets in je in memoriam kwam te staan....

    By Anonymous Anoniem, at 23 juli, 2007  

  • Wat vreselijk! Om na het in je bezit krijgen van HP7 rustig door Zwolle te moeten wandelen!

    By Blogger René, at 24 juli, 2007  

  • Er schieten mij nu alleen maar hele goedkope woordspelingen te binnen, die ik, bescheiden als ik ben, maar even voor me hou.
    Overigens, @ René: :-)

    By Anonymous Anoniem, at 24 juli, 2007  

Een reactie posten

<< Home


 

 Subscribe in a reader