Trouble in paradise

Laatst hadden we het er op het werk, bij de koffie over dat het nog geeneens zo lang geleden was dat we de boodschappen betaalden met een uitgeschreven eurocheque en de was deden in een lavet, om het vervolgens door een wringer te halen alvorens de kledingstukken droog te centrifugeren in een rond, cilindervormig centrifuge apparaat. (Zo deden Lebrat en ik in de tachtiger jaren tenminste onze was op onze oude studentenflat)
Tegenwoordig behoren deze omslachtige werkzaamheden tot het verleden en pinnen we onze boodschappen en stoppen het wasgoed in een droger. Je zou zeggen dat de moderne mens zo een hoop tijd overhoudt. Niets is minder waar. Daar kwam ik afgelopen week nog maar eens achter. Problemen worden wel opgelost, maar worden net zo snel weer vervangen door nieuwe ongemakken. Zo konden wij weer eens een week lang niet internetten. Waar het aan lag, daar liepen de meningen over uiteen. Ik dacht zelf aan een softwarematig probleem, K. wist zeker dat het aan de ethernet aansluiting lag en onze provider @Home concludeerde na een kwartier telefoneren dat het aan onze kabel lag. Ze zouden dan ook zo snel mogelijk een nieuw snoer afsturen. Inmiddels waren K. en ik er, met behulp van een ander kabeltje en de laptop al achter dat de gestelde diagnose niet juist was. Dus belden we opnieuw onze internetboer. Daar werden we geholpen door een ander persoon die ons opdroeg om ergens twee stekkertjes uit te halen en deze opnieuw weer aan te sluiten. Deze: “..of je stopt de stekker er in” oplossing gaf ons in twee tellen weer toegang tot de cyberspace.
Dus of het leven zoveel simpeler is geworden, ik weet het niet. Alle hulpmiddelen waar we tegenwoordig van afhankelijk zijn, zijn in ieder geval een stuk ingewikkelder geworden.