Goodie two shoes

Ik ben wel eens uitgemaakt voor “Goodie two shoes” en terecht. Vanaf mijn vroege jeugd ben ik namelijk geprogrammeerd met een aantal strenge regels en ben daardoor in het bezit van een bijzonder sterk ontwikkeld normbesef.
Zo kan ik me oprecht druk maken over het feit dat mensen op 4 Mei niet eens het fatsoen kunnen opbrengen om s’avonds om acht uur twee schamele minuten stil te zijn. Ook wind ik me buitenproportioneel op als mensen in musea met hun camera twintig centimeter voor het doek staan te flitsen, ook al staan er overal grote roodomrande verkeersborden die aangeven dat dat ten strengste verboden is. Ik kan me nog net inhouden om deze mensen niet persoonlijk aan te spreken op hun gedrag.
Voor diegenen die wel eens naar de bijzonder onbeschofte (maar leuke) serie Southpark kijken: ik ben gewoon net als Butters , het brave jongetje van de groep.
Daarom was ik vandaag ook extra blij toen ik kennis nam van het bericht dat Paris Hilton, nadat ze was aangehouden wegens autorijden zonder rijbewijs (in beslag genomen wegens rijden onder invloed), veroordeeld werd tot vijfenveertig hele dagen achter de tralies. Het verwende nest deed bij haar aanhouding erg haar best om de dienstdoende agenten te negeren, door druk met haar Blackberry in de weer te gaan. Toen ze vervolgens ook nog eens, “fashionably late” arriveerde op de rechtzitting, was het voor de dienstdoende judge niet moeilijk meer het recht te laten zegenvieren.
Victorie voor al de Butters in de wereld. Laat ze maar eens boeten, die arrogante, verkeerborden en vier Mei negerende, alcoholistische verwende krengen.