De blonde sexmachine

De kinderen die achter ons huis in de brandgang (bestaat dat woord nog?) aan het spelen waren hadden iets nieuws bedacht. Bezig met het zaaien van een fleurige veldbloemen border in onze tuin konden we alles goed volgen. “Laten we allemaal een liedje verzinnen en je mag zelf de woorden bedenken”, zei er een. Een stoer jongetje, amper de luier ontgroeid, zette spontaan in met: “Fokjoe-fokjoe-fokjoe-fokjoe-fokjoe-fokjoe-fokjoe-fokjoe!”, gevolgd door het refrein: “Mie-hie soooo hoooornie!”
Ik vroeg me even af wie deze kinderen eigenlijk opvoedt, of waar ze naar school gaan. Waar halen ze die taal vandaan en worden ze niet gecorrigeerd? Eigenlijk wilde ik iemand een welgemeend: “Die jeugd van tegenwoordig!” laten horen. K. was ook in de tuin en die zou het er vast wel mee eens zijn, maar toen bedacht ik me opeens een moment van zo’n dertig jaar geleden. Ik stond als klein jongetje met een vriendje achter ons huis, in de brandgang en nam aandachtig de woorden van het liedje op, dat me door hem geleerd werd: “AAAngelienuh, de blonde sexmachinuh!”. Wat een sexmachine was wist ik niet precies en ik had ook nog nooit van Peter Koelewijn gehoord, maar spannend klonk het allemaal wel.
Niets nieuws onder de zon dus, met onze buurkinderen.