Klusje

Onder begeleiding van het orkest van Herbert Kreunemeyer begon ik vanochtend met het schoonmaken van de huiskamervloer. “Grappig he?”, zei K. “Dat dit de laatste tijd een beetje jouw klusje is geworden”. Nou, zo grappig vond ik dat niet, maar enigszins logisch was het wel. Sinds de introductie van mijn vierdaagse werkweek (4x9) was ik namelijk opeens een extra dag vrij. Een dag die vervolgens helemaal werd volpropt met huishoudelijke taken waar we in het weekend geen zin in hadden.
Dus pakte ik vanochtend de Swiffer, een huishoudelijk hulpstuk dat destijds met veel enthousiasme in de markt werd gezet. Volgens de fabrikant was het “Swifferen” zo makkelijk, dat zelfs mannen dit zonder moeite konden doen. Het apparaat werd vervolgens uitgerust met een reservoir, gevuld met schoonmaakmiddel, dat je gedurende de slavenarbeid op de grond kon spuiten. Zo kon je de vloer met een vochtige doek schoonmaken, zonder dat je daarbij door de knieën moest. Als man was ik daar natuurlijk uitermate mee in mijn nopjes. Een dweil en een wisser was namelijk veel te moeilijk voor mij. Die dekselse Swiffer leek voor mij gemaakt. Totdat ik opeens geen droge doeken meer kon krijgen voor mijn schoonmaakstok. Bij de Blokker viel me ook op dat het systeem+reservoir al helemaal niet meer te krijgen was. Het hele programma bestond nu uit een stok zonder reservoir. De droge doeken waren vervangen door een soort vochtig toiletpapier dat je aan de stok moest bevestigen. Een lapje dat na twee keer strijken al weer opgedroogd was.
Als man was ik hier door enkele dagen van slag. Hoe moest dit nu verder? Terug naar de dweil + trekker en hier dan maar een cursus voor volgen? De evrouwcipatie van de man werd hiermee weer jaren terug in de tijd geworpen. Swiffer, bedankt!