Nintenjunks

De aanschaf van de Nintendo DS Lite zorgde ervoor dat ik me een weekend lang verloor in het strategie spel Age of Empires en dat terwijl ik dacht dat ik mijn spelletjes periode toch al jaren geleden had afgesloten.
Halverwege de jaren negentig, toen ik met vriend G. een flat deelde, verspilden we namelijk het grootste gedeelte van onze vrije tijd aan het oplossen van de ingewikkelde puzzels die Monkey Island 1 en 2 ons bood en voelden we ons intens betrokken bij de opkomst van hele beschavingen in Civilization. De gekte bereikte een hoogtepunt toen we het spel A-train speelden en de computer gewoon de hele nacht automatisch door lieten spelen, zodat we bij het ochtendgloren van de nieuwe dag verrast werden door de nóg hogere gebouwen langs ons nóg uitgebreidere spoorwegnetwerk.
Totdat de dag aanbrak dat we ons realiseerden waar we mee bezig waren: met niets! In die hap gebakken lucht ging zoveel tijd zitten dat we er rigoureus mee stopten. Gelukkig viel dat moment samen met de introductie van het fenomeen “internet” op onze flat en konden we ons bezig houden met een ander soort “niets”, zoals surfen en chatten.
Jaren na dato heeft de intrede van de Nintendo DS Lite in ons huishouden wederom een grote invloed op onze vrije tijdsbesteding. Opeens hoeven we niet meer op onze knieën voor de t.v. om een spelletje te spelen, zoals bij de Playstation. Het is ongeveer even geriefelijk als computeren in een stoel zoals deze. Wie verlost ons van deze duivelse machine? (Even wachten met de tips totdat ik het volgende level heb bereikt.)