49 Up

Gisteren, na een uitgestelde nieuwjaarsborrel en een uitloper daarvan in de kroeg, fietsten Nakker en ik naar huis. De drank in de man zorgde voor diepzinnige overwegingen over de dingen des levens. Nakker vond dat de mens eigenlijk min of meer door toeval wordt gevormd. Je groeit op in een bepaald gezin, met bepaalde ouders die bepaalde denkbeelden aanhangen en die zorgen er samen met andere toevalligheden die op je pad komen voor dat je je ontwikkelt tot de persoon die je bent.
Eigenlijk was ik het tot op zekere hoogte wel met hem eens. Als mijn ouders in Irak waren geboren, was mijn vader waarschijnlijk een devote moslim met een baard geweest en kende ik, in plaats van de Bijbel, de halve Koran uit mijn hoofd.
Toch zijn er momenten in mijn leven geweest dat ik heel bewust zelf het roer in handen heb genomen. Dat ik genoeg had van die toevalligheden in mijn leven en van het meedrijven met de rivier die naar een plaats leek te stromen waar ik helemaal niet wilde zijn. Dus greep ik in en onttrok me van de kerk, zocht een andere baan, deed een nieuwe opleiding, vond een vriendin, volgde wat therapieën, leerde vliegen en werd de persoon die ik nu ben. Iemand die zoekende is en af en toe vindt waarvan ie eigenlijk niet wist dat hij er naar zocht.
Dat is ook het boeiende aan de documentaire reeks "7 Up", waarmee regisseur Michael Apted 49 jaar geleden mee begon. Het geeft zicht op beslissingen die mensen maken in hun leven en laat je nadenken over de maakbaarhied van het leven. Voor de documentaire zette de regisseur een groep kinderen uit verschillende sociale klassen bij elkaar, liet zien wat voor leven ze leidden en stelde vragen over hun dromen en verwachtingen. Elke zeven jaar ging hij naar ze terug en liet zien wat er in de tussentijd gebeurd was.
In dit zevende deel, "49 Up", zien we weer wat deze kinderen met hun leven gedaan hebben, of ze hun verwachtingen van destijds hebben kunnen waarmaken en of ze gelukkig zijn of juist niet. Sommigen lijken nog steeds mee te drijven op de stroom toevalligheden die er in hun leven voordoen, anderen hebben resoluut ingegrepen, vaak gedwongen door het feit dat ze beseften dat ze niet gelukkig waren of dat hun leven in een richting ging die ze niet wilden.
Ik merkte vanavond, bij het kijken van deze documentaire, dat het me mateloos boeide om te zien wat er gebeurt in de levens van een aantal willekeurige mensen en te merken dat deze personen net zozeer op zoek zijn in het leven als ikzelf. Geruststellend ook om te zien, dat het uiteindelijk vaak goed komt. Zelfs Neil, depressief en op een gegeven moment dakloos en zwervend, heeft nu een huis en een baan in de gemeenteraad in de plaats waar hij woont.