Inkoophumor

Bestaat er zoiets als Inkoop humor? “Kan me geen ruk schelen”, hoor ik nu iedereen denken.
Ik moet zelf toegeven, bij het woord “Inkoophumor” moet ik zelf ook erg aan Jos en Edgar denken. Toch moest ik afgelopen vrijdag, op mijn werk (afdeling Inkoop) weer erg hard lachen. Een collega van mij, de technische man, verantwoordelijk voor het aansluiten van de Douwe Egberts koffiemachines in het ziekenhuis, belde me op. Er ging weer van alles mis bij de aanschaf van deze apparaten. Waar het aan lag, of aan wie, werd niet helemaal duidelijk. Ook het telefonisch contact liep niet helemaal goed. Wie was onze contactpersoon daar eigenlijk? De ene keer kreeg je die aan de telefoon en de dag daarop was het weer iemand anders. “Ken je misschien ene Sara Lee daar?”, vroeg de technische man? Misschien moesten we die hebben. Ik schoot in de lach. Ik kende haar inderdaad wel. Het was namelijk dat gezellige Amerikaanse omaatje dat het hele bedrijf Douwe Egberts had opgekocht. Sara Lee was dus de naam van een grote Amerikaanse Multinational. Helaas kon de technische man niet echt lachen om zijn eigen fout en dacht waarschijnlijk, na mijn uitleg, dat ik hem even te kakken wilde zetten.
Zelf maakte ik ook een leuke blunder. Voor een bepaalde injectienaald die op dat moment even niet geleverd kon worden hadden we met spoed een alternatief nodig. Ik riep in het computersysteem de betreffende order op, waar de oorspronkelijke naalden op besteld waren en keek of er informatie in stond over de status van de order. Eigenlijk zocht ik naar een contactpersoon van de firma die ik hierover even zou kunnen spreken. In de kopnotitie van de order vond ik mijn man: Andre Maat. Collega Nakker was zo slim geweest zijn naam even te noteren. Ik belde het bedrijf even op en vroeg daar naar dhr. Maat: Andre Maat om precies te zijn. “Nou, die kennen we hier niet hoor”, zei de dame aan de telefoon. “Het staat hier anders wel in mijn kopnotitie”, reageerde ik verbaasd. “Weet je”, zei de dame, “Misschien heeft je collega al iets geregeld, naalden van een Andere Maat bijvoorbeeld”. Het schaamrood steeg me even naar de kaken. Later lach je er om.
Inkoop humor bestaat dus waarschijnlijk wel. Of ik er iemand een plezier mee doe is iets anders natuurlijk. Nou goed, nog eentje dan. Toen ik op een dag mijn lijstje met aanvragen uitdraaide, pikte ik er eentje uit waar op stond “dikke peer zaagjes”. Wat zou daar nu mee bedoeld worden? Na 5 minuten naar de aanvraag te hebben gestaard zag ik het opeens: “Decoupeerzaagjes”. Last van dislectie?