Conflictvermijdend?

Ben ik conflictvermijdend?
K. vond gisteren van wel. Toen we op weg naar het stembureau de voordeur open deden en naar buiten stapten, troffen we voor de zoveelste keer zwerfvuil aan in de voortuin. Een aantal natte oude kranten lagen gedrapeerd over het roze grint dat ik er afgelopen zomer nog zelf ingeschept had. Ze leken afkomstig uit de overvolle clicko van de buren, waarvan de deksel half open stond . “Daar kunnen we toch wel een keertje wat van zeggen”, zei K. en pakte de kranten op en gooide ze terug in de tuin van de buren. “Ach, laten we maar gaan stemmen”, zei ik. In mijn hoofd woog ik zorgvuldig de voors en tegens af van een confrontatie met onze buurvrouw. Voor: haar vuilnis zou niet meer in onze tuin landen en misschien zou ze zelfs haar Engelse bulldog zover krijgen dat-ie zijn behoefte eens een keer in de goot zou doen in plaats van in onze voortuin. Afgelopen winter hadden we namelijk al een paar keer zijn drollen van ons tuingrint af moeten scheppen.
Tegen: ruzie met de buren zou allerlei rampspoed met zich mee kunnen brengen. Mijn eerlijk gewonnen prijzen, die door de TPG post bij de buren afgegeven zouden worden, zouden opeens “spoorloos” kunnen verdwijnen. Daarbij zou onze kat mishandeld kunnen worden als ze per ongeluk in haar tuin zou belanden en buuv zou de boxen van haar stereo installatie tegen de muur kunnen zetten. Normaal niet erg, maar ze houdt van Kane!
Die natte krant leek een “small price to pay” om ons voor deze ellende te behoeden. Ik was dan ook niet van plan om de confrontatie aan te gaan en probeerde K.’s irritatie wat te sussen. Dat lukte bijna, totdat de deur bij de overburen open ging en de, overigens zeer sympathiek buurman olie op het vuur gooide. “Lag er weer stront in jullie voortuin?” vroeg hij strijdlustig. “Jullie buurvrouw zou eens een keer op een normale manier haar hond moeten uitlaten. Ze doet gewoon de voordeur open en laat de hond naar buiten! Als je een hond bezit, moet je je verantwoordelijkheid nemen en hem op een normale manier uitlaten”. Daar was ik het wel mee eens. Ik vroeg me alleen af wat hij nu wilde. Het leek er bijna op dat hij samen met mij wel eens een hartig woordje met de buurvrouw wilde wisselen en daar was ik eigenlijk niet zo voor in. Ik ben in dit soort situaties namelijk nogal conflictvermijdend. Terecht vond ik, na het afwegen van de voors en tegens.
Later, toen ik me al mompelend uit de netelige situatie had gemanoeuvreerd en met K. op weg ging om haar voor het eerst kennis te laten maken met een Nederlandse stemhokje begreep ik opeens dat het hem niet zozeer om het gedrag van onze buurvrouw ging, maar dat hij op omslachtige manier even duidelijk had willen maken dat die drollen in ieder geval niet afkomstig waren van zijn eigen reuzen pitbull. Hij was dus helemaal niet van plan geweest om de buurvrouw aan te spreken op haar gedrag. Eigenlijk was hij net zo conflictvermijdend als mij.