Liedje van de week

Afgelopen weekend heb ik de eerste prins Carnaval al weer gesignaleerd. Hij liep met zijn kornuiten in het winkelcentrum. Bier halen zeker, want verder valt er daar weinig te doen.
Eigenlijk is het me altijd onduidelijk geweest wat zo’n prins Carnaval nou helemaal doet. Ogenschijnlijk niet meer dan met de raad van elf een beetje staan zwaaien en alaaf roepen.
Maar goed, wat weet ik er nou van. Ik ben boven de rivieren geboren en opgegroeid in een protestants milieu in een tijd dat de diverse zuilen nog strikt gescheiden waren. Wij deden dus niet aan carnaval.
Vanmiddag sprak ik met een voormalig prins Carnaval. Die deed me wat geheimen uit de doeken. Als toegewijd lid van de carnavalsvereniging begint de goede man in September al met de voorbereidingen voor het feest dat meestal pas eind Februari plaats vind. Maandenlang wordt er met man en macht aan een praalwagen gewerkt. Tussendoor bezoeken ze andere carnavalsverenigingen en doen zelfs nog het nodige liefdadigheidswerk. Het lijkt de Rotary club wel, alleen dan zonder die koude kak en gekleurde broeken.
Aan het eind van onze stop and chat, probeerde mijn collega me zelfs nog te rekruteren voor de carnavalsvereniging, waarop ik uitbarstte in een bulderend protestants gelach. Vanaf een afstandje vind ik het allemaal wel leuk, maar voordat ik de polonaise ga lopen moeten Pasen en Pinksteren eerst op een dag vallen.
Misschien val ik nog over te halen als het op z’n Braziliaans gevierd gaat worden. Om daar even een beginnetje mee te maken heb ik maar even een nieuw liedje van de week geplaatst.