Verrot

Als je een top tien zou moeten maken van de meest verrotte geuren die je je kan voorstellen. Wat zou er dan op 1 staan? Lange tijd dacht ik dat dat de geur zou moeten zijn van een biobak na twee weken hoogzomerse temperaturen. Sinds vanavond weet ik beter.
K. is nog steeds, met veel succes bezig om wat gewicht te verliezen. Vastbesloten dat het dit keer gaat lukken om die overtollige kilo’s er af te krijgen beperkt ze zich tot kleinere porties bij het avondeten en eet ze geen snacks. De enige snacks die ze zichzelf nog toestaat zijn Snack-a-Jacks en veel rauwe groenten. Ook groentesoep is geoorloofd en zelfs gestoomde spruitjes weet ze erg te waarderen. Zo lagen er al meer als een week twee zakjes voorverpakte spruitjes in onze groentenla. “Maak jij die even klaar?” vroeg K. “Dan maak ik de lunch wel even voor morgen”. Na enig gemor besloot ik haar maar tegemoet te kopen en kroop op de bank met een aardappelschilmesje, een pannetje en de twee zakjes met spruitjes. Toen ik een van de zakjes opentrok leek het alsof een roedel helhonden op me werd losgelaten. Wat een puttelucht zeg! “Volgens mij zijn ze niet meer goed”, zei K. die de gifgroene bolletjes helemaal in de keuken kon ruiken. “Misschien als ik ze straks afspoel” probeerde ik nog. Mijn ouders hebben de Hongerwinter nog meegemaakt en hebben me geleerd om geen eten weg te gooien. Maar toen de spruitjes na een grondige spoelbeurt nog roken alsof er een hele crèche met baby’s hun luiers hadden volgescheten, maakte ik toch de gang naar de biobak. K.had opeens niet zo’n trek meer in een snack.