Ontmoeting van de week

Vanmiddag stevende ik af op een onvermijdelijke “stop and chat”. Terugkerend van mijn pauzewandelingetje in de stad zag ik O. aan komen lopen op het kerkbruggetje. O. was in het verleden een collega van mij geweest, bij de Wagons Lits. Een praatje met hem leek me wel leuk en ik was niet van plan om de kans om oude tijden weer een beetje te laten herleven aan mijn neus voorbij te laten gaan. Op saaie zomerdagen als deze begin ik mijn statusloze baantje in de catering namelijk bijna een beetje te idealiseren.
O. werd toentertijd bij de Wagons List aangenomen op voorspraak van zijn broer G.
O. en G. Waren slimme jongens die op het eerste gezicht welgemanierd en beleefd overkwamen. Tegen het verlegen aan bijna. Als je ze beter leerde kennen kwam je er achter dat dit een zorgvuldig opgebouwde façade was. G. en O. waren namelijk tamelijk avontuurlijk aangelegd en dat zag je er niet aan af. Om te beginnen had O. en nogal vreemde maar lucratieve hobby. Hij beweerde dat hij de code van een bepaald type fruitautomaat had gekraakt en dat hij deze kast helemaal “door” had. In de wedstrijd: O. tegen de eenarmige bandiet moest de laatste het afleggen met als gevolg dat O. het hele land afreisde op zoek naar machines van dat type. In louche snackbars speelde hij dan net zo lang totdat hij de kast had leeggetrokken. Met dat geld vergaarde hij een leuke som geld. Toen hij op een bepaald moment het punt had bereikt dat hij werd herkend door sommige snackbar eigenaren en de tent niet meer binnen kwam, besloot hij zich met wisselend succes te storten op iets wat je misschien wel kunt zien als een groot fruitautomaat: de aandelenhandel. Het gevolg daarvan was dat G. en O. zich ontpopten als kenners van de markt en niets anders deden dan op de t.v. de fluctuerende markt in de gaten te houden, loerend op een geschikt moment om te kopen of te verkopen.
Een andere gezamenlijke hobby van G. en O. was vrouwen. Het liefst Indonesische. O. was een aantal keren naar Indonesië geweest en was er achter gekomen dat je daar als West Europese man behoorlijk in trek was. Je had de dames daar als het ware voor het uitkiezen. Daarbij was de Aziatische vrouw mooi en gewillig. Daarom “daten” G. en O. eigenlijk alleen Indonesische vrouwen. Die kwamen daar dan ook geregeld op bezoek; oudere vrouwen, jongere vrouwen, getrouwd, single. Het maakte hen niet zoveel uit. Als ze wat uitgekeken waren op een van hun vriendinnen deden ze haar net zo makkelijk over aan de ander, of ze werd aan mij aangeboden. “Is ze niet misschien iets voor jou Ary?” Alsof ik gevraagd werd of ik een hapje mee bleef eten.
O. was nu aardig gesetteld. Hij had een Aziatisch uitziend jongetje aan de hand. Zijn zoon, zei hij. De derde was op komst. Samen met zijn, inmiddels, Indonesische vrouw had hij net over de grens een huis in Duitsland gekocht. Zijn zoontjes ontwikkelden zich in rap tempo in Nederlands/Aziatische Duitsers. Broer G. was inmiddels bezig om een hostel op te zetten in Brazilië. Niets lijkt onmogelijk voor deze jongens. Hun dromen reiken tot in de hemel. Wel iets om op een bepaalde manier bewondering voor te hebben.