verkeerde gedachtes

Regelmatige bezoekers van dit weblog weten al dat ik niet geheel neurose vrij ben.
Een van mijn hangups waar ik afgelopen week weer tegenaan liep is dat ik mezelf niet toesta om zo tevreden over mezelf te worden dat het naar overmoed gaat rieken. In het verleden is dat namelijk nogal eens misgegaan. Op het moment dat ik dacht dat mijn leventje op dat moment wel erg lekker liep en dat ik me een stuk gelukkiger voelde dan een jaar daarvoor leed ik een week daarna steevast aan een stevige voorjaars-, winter- of herfstdepressie. Aangezien je het leven kan ervaren als een golfbeweging met ups en downs, is het alsof je op zo'n moment zelf even aangeeft dat je boven op de golf aan het surfen bent. Stom natuurlijk. Je kan maar beter een beetje in de luwte blijven met je geluksgevoel, want dan duurt het een stuk langer. Maak geen slapende honden wakker, waardoor je opeens naar beneden moet surfen.
Toen ik afgelopen week, in mijn Clio, opeens overmoedig dacht dat ik best wel een goede autorijder ben en dat ik eigenlijk het verkeer erg goed kan overzien, had ik dan ook meteen spijt van deze gedachte en nam me voor om een weekje erg goed op te letten in het verkeer.
Tevergeefs natuurlijk. Gisteren werd mijn misplaatste zelfverzekerdheid meteen weer afgestraft. Niet op een genadeloze manier, maar wel goed genoeg om me even knikkende knieën te bezorgen. Op het smalle landweggetje van Stadshagen naar de Rietkraag moet je ergens een bruggetje over om daarna linksaf te slaan. Voor me reed een familie met een kudde flippo’s. De combinatie van deze fietsers en de reling van het bruggetje ontnamen me al het zicht. In mijn poging om de familie in te halen en meteen linksaf te slaan werd ik vervolgens bijna in de flank geraakt door een topless auto. Zo’n Alfa Spider, of een MG (ik doe nu net even of ik wat van auto’s afweet) met van die gekleurde broekendragers erin die ik vanwege de geringe hoogte van de auto absoluut niet gezien had. K. gilde en greep mijn rechterarm vast en de vrouw van de gekleurde broek draaide zich helemaal om, zodat we in ieder geval haar opgestoken middelvinger konden zien. Gelukkig ben ik zo’n ervaren autorijder dat ik op tijd kon remmen en naar links kon bijsturen, waardoor we het er zonder kleerscheuren vanaf brachten. Deze opmerking, dat ik een ervaren autorijder ben, is trouwens weer helemaal fout. Dat kost me zeker weer een week goed opletten in het verkeer. Balen!

P.S. Heeft iemand het journaal van vandaag nog gezien? Alexander showde even zijn nieuwe flippo en wat voor kleur broek had hij aan? Oranje! De gekleurde broek is gewoon een statusbroek die aangeeft dat je het hebt gemaakt in het leven. Benieuwd of dit tevreden gevoel over zichzelf hem ook binnen afzienbare tijd in een depressie stort.