Nee!
Nee zeggen is moeilijk. Op de Sociale Academie hadden we daar wel eens oefeningen in; proberen te volharden met je “nee”, ook al was iemand erg aardig.
Vanmiddag zaten we in het zonnetje bij Plato achter op het stenen bankje, lekker van ons ijsje te genieten, toen er opeens een langharige fotograaf in ons beeld kwam staan. “Mag ik een foto van jullie maken?”, vroeg hij. Na een aarzeling van een halve seconde zei ik toch maar: “Ga je gang”. Ook al wist ik niet zo goed wat voor consequenties die foto zou hebben. Misschien bewerkt hij hem thuis wel met Photoshop en plakt hij mijn hoofd in een gezellig pornografisch tafereeltje en sta ik straks op het internet met een lachend gezicht een besnorde leatherboy te plezieren. Beetje vergezocht misschien, maar je weet maar nooit.
Mijn eerste impuls ik blijkbaar toch altijd om niet moeilijk te doen, mee te werken en aardig te zijn.
Gisteren zette de buurvrouw, na het consumeren van een flesje wijn, de muziek wat harder. Ze had blijkbaar visite, want het was erg gezellig bij haar in de tuin. Toen ze haar hoofd om het hoekje stak met de vraag: “hij staat toch niet te hard he?”, haastte ik me om met een lachend wegwerpgebaar deze vraag ontkennend te beantwoorden. “Nee hoor, we hebben er absoluut geen last van”. Om de rest van de avond te “genieten” van de laatste cd van U2, waarvan ik in mijn tuin eigenlijk alleen de doordringende basdreun kon horen.
Na gisteravond blijkt er een precedent geschapen te zijn, want ook vanavond hoor ik, zelfs als ik binnenhuis zit, de monotoon dreunende bas van de muziekinstallatie van de buurvrouw.
De vraag dringt zich nu op; wat voor buurman wil ik zijn? Het joviale, sympathieke, niet moeilijk doen type, of de zure, kritische zeur, die altijd met z’n hoofd over de schutting hangt om te vragen of de muziek wat zachter kan, of haar pukkelige pubers willen ophouden met peuken in onze tuin te gooien of dat ze haar woekerende planten niet door onze schutting wil laten groeien. Ik kies in eerste instantie voor de eerste optie, maar of ik dat een zomer vol ga houden weet ik nog niet.
Vanmiddag zaten we in het zonnetje bij Plato achter op het stenen bankje, lekker van ons ijsje te genieten, toen er opeens een langharige fotograaf in ons beeld kwam staan. “Mag ik een foto van jullie maken?”, vroeg hij. Na een aarzeling van een halve seconde zei ik toch maar: “Ga je gang”. Ook al wist ik niet zo goed wat voor consequenties die foto zou hebben. Misschien bewerkt hij hem thuis wel met Photoshop en plakt hij mijn hoofd in een gezellig pornografisch tafereeltje en sta ik straks op het internet met een lachend gezicht een besnorde leatherboy te plezieren. Beetje vergezocht misschien, maar je weet maar nooit.
Mijn eerste impuls ik blijkbaar toch altijd om niet moeilijk te doen, mee te werken en aardig te zijn.
Gisteren zette de buurvrouw, na het consumeren van een flesje wijn, de muziek wat harder. Ze had blijkbaar visite, want het was erg gezellig bij haar in de tuin. Toen ze haar hoofd om het hoekje stak met de vraag: “hij staat toch niet te hard he?”, haastte ik me om met een lachend wegwerpgebaar deze vraag ontkennend te beantwoorden. “Nee hoor, we hebben er absoluut geen last van”. Om de rest van de avond te “genieten” van de laatste cd van U2, waarvan ik in mijn tuin eigenlijk alleen de doordringende basdreun kon horen.
Na gisteravond blijkt er een precedent geschapen te zijn, want ook vanavond hoor ik, zelfs als ik binnenhuis zit, de monotoon dreunende bas van de muziekinstallatie van de buurvrouw.
De vraag dringt zich nu op; wat voor buurman wil ik zijn? Het joviale, sympathieke, niet moeilijk doen type, of de zure, kritische zeur, die altijd met z’n hoofd over de schutting hangt om te vragen of de muziek wat zachter kan, of haar pukkelige pubers willen ophouden met peuken in onze tuin te gooien of dat ze haar woekerende planten niet door onze schutting wil laten groeien. Ik kies in eerste instantie voor de eerste optie, maar of ik dat een zomer vol ga houden weet ik nog niet.
3 Comments:
Negen jaar Arend H. te S. naast je hebben wonen...dat idee maakt je huidige buurvrouw vast aantrekkelijker ;-) (hoop ik)
By Anoniem, at 17 juli, 2005
Ja, dat plaatst alles weer even in het juiste perspectief.
Vergeleken met Arend H. is elke buurman of -vrouw te pruimen.
By ary, at 17 juli, 2005
You're welcome ;-)
By Anoniem, at 18 juli, 2005
Een reactie posten
<< Home