Ary in wonderland

Woensdag 11 April, vijf uur s’middags.
Ik fiets vanaf het ziekenhuis richting Sassenpoort. Voor het zebrapad moet ik plotseling stoppen. De fietser voor me knalt namelijk bijna tegen een sjofel uitziende man die een mini ijskarretje voor zich uit duwt. Het ding ziet er uit alsof het met schrootjes in elkaar is getimmerd. Waar gaat deze man naar toe? Zit er echt ijs in het karretje?
In gedachten fiets ik verder. In mijn rechterooghoek zie ik een jongen, gekleed in een felgeel pak met een soort slagershoedje op. Hij rijdt op een eenwieler. Bij de stadsgracht springt hij met een soepele sprong van zijn minifiets en loop naar de brug. Daar begint hij enthousiast te zwaaien naar een meisje dat verderop op haar buik op de stenen railing ligt. In haar rode rok met polkadots en haar onderbenen in de lucht, ziet ze er uit als een uit de kluiten gewassen Minnie Mouse. Opeens rent er een ander meisje naar haar toe en slaat Minnie schaterlachend op haar kont.
Ik vraag me af of er eerder op mijn werk iemand een pilletje in mijn thee gedaan hebt, want ik waan me in de wereld van Salvador Dali.
Veel surrealistischer moet het niet worden.