Bestek

En toen brak de dag aan dat ik mijn verjaardag zou vieren en dat terwijl ik de dagen daarvoor nog bezig was geweest om thuis mijn hardnekkige darmvirus er uit te zweten. “Niet klagen, maar dragen”, hield mijn vader ons vroeger al voor, dus probeerde ik zaterdagochtend in allerijl nog eventjes alle voorbereidingen af te raffelen: naar de Jumbo voor boodschappen en taart, naar de slijterij voor wijn (6 halen, 5 betalen) en weer terug naar huis om alvast soep en pizza te maken voor eventuele hongerige magen die aan het eind van de dag gevuld moesten worden. Het kostte wat moeite, maar naarmate de jaren verstrijken, merk ik dat ik steeds meer van mijn verjaardag ga genieten en dat het die moeite dus allemaal waard was. Ik begin mijn verjaardag tot mijn eigen verbazing steeds meer te zien als een uniek moment. Wanneer zie je namelijk je familie en het gros van je vrienden allemaal bij elkaar?
Ik genoot dus met volle teugen. Iedereen leek opeens ook erg z’n best te hebben gedaan met het uitzoeken van een cadeau. Alsof iedereen er een stukje van zichzelf in had willen stoppen.
Ik zag mijn zus B. zich al verkneukelen bij het overhandigen van een rechthoekig blauw pakje. Ze had er ook nog een verhaal bij. “Weet je nog dat we vroeger, bij het behalen van een bepaalde leeftijd, altijd ons eigen bestek kregen voor onze verjaardag?” Er ging me niet meteen een lampje branden. Ik wist dat mijn ouders altijd hun eigen mes en vork hadden met hun initialen op de achterkant, maar ander speciaal bestek had ik nog niet zien langskomen. Daar was wel een verklaring voor. Ik was namelijk al op mijn zeventiende op kamers gegaan. Maar volgens zus B. was er nog iets anders. Er was me onrecht gedaan. Om een of andere duistere manier was er hier sprake van discriminatie naar sekse. De meiden in onze familie hadden volgens B. namelijk al lang en breed hun eigen persoonlijke eetgerei, terwijl broer E. en ik gewoon onnozel door zijn bleven eten met ons plastic Blokker bestekje. Dus had zuslief besloten om dit voor eens en altijd recht te zetten en kreeg ik mijn eigen persoonlijke eetijzers; zwart met een mooi gotisch randje er aan.
Blij dat deze faux pas voor eens en altijd is rechtgetrokken.