Koning klant

De klant koning? Nou, vaak niet.
Vorige week kapte onze computer er mee. Voor de zoveelste keer belden we de helpdesk om te zeggen dat het ding weer kapot was, ondanks het feit dat ze twee maanden geleden de DVD-rom hadden vervangen. Waarom dat nodig was wisten we niet, want met die DVD-rom leek weinig mis. Maar nu zaten we opeens weer met een computer die niet meer op wilde starten. Aangezien onze garantie was afgelopen, dachten we terug te kunnen vallen op de garantie op de reparatie. Maar daar hadden we alleen recht op als er iets met de DVD-rom aan de hand was. Als we het er niet mee eens waren konden we een klachtenbrief schrijven.

Gisteren hadden we om 6 uur gereserveerd bij De Belgische Keizer in Zwolle om met een etentje mijn verjaardag te vieren. Tot twee keer werden we daar weg gestuurd omdat een besloten feestje in het restaurant gedeelte wat uitliep. Geen verontschuldigingen, geen gratis drankje omdat we een uur zouden moeten wachten. Niks.
Dus lieten we de Belgische Keizer maar voor wat ie was. Die Vlaamse Frieten kon-ie daar steken waar de zon niet schijnt. Wij zochten ons heil anders. In restaurant Olive, waar de warme appeltaart met ijs en slagroom in een bierpul geserveerd, me uiteindelijk de genadeklap gaf. Ik kon geen pap meer zeggen.

Vandaag was K. weer aan de beurt. Ze zat bij de kapper waar ze om 5 uur een afspraak had en werd drie kwartier straal genegeerd. Niemand die even zei dat haar afspraak wat uitliep. Klantvriendelijkheid is waarschijnlijk een uitdrukking die hier niet helemaal begrepen werd. Uiteindelijk boden ze hun verontschuldigingen aan. Ze hadden “een foutje gemaakt”. Wat dat foutje nu precies was mocht Joost weten, maar blijkbaar voelde niemand zich daar echt verantwoordelijk voor hun klanten. K. nam vervolgens geen genoegen met de 20% korting die ze aangeboden kreeg, waarop ze uiteindelijk gratis en voor niets geknipt werd.

Klagen helpt dus.
De brief naar de computerwinkel is al onderweg. Kom maar op met die gratis computer!