Prijsvraag

Na weekenden lang coccoonend doorgebracht te hebben, besloten K. en ik dit weekend eens van onze luie kont te komen. We waren namelijk bijna op het punt gekomen dat de doorligplekken zichtbaar werden, dus enige actie was geboden.
Zo gezegd, zo gedaan. De verjaardag van tante was een uitstekende aanleiding om eens een keer westwaarts te rijden. Amsterdam was toch al een van onze favoriete uitstapjes, dus dat kwam allemaal goed uit. Ik blij omdat ik mijn tante weer eens kon zien, K. blij omdat ze dan ook weer eens een keer fatsoenlijk kon shoppen en de Amsterdamse middenstand blij dat wij er weer een aanzienlijk deel van ons salaris uit zouden geven.
Tevreden keerden we s’avonds dan ook huiswaarts met de kofferbak vol met goodies.
Het idee dat we de rest van het weekend helemaal niets hoefden te doen sprak ons vervolgens erg aan. De hele zaterdagochtend werd dan ook in bed doorgebracht. K. vermaakte zich met een stapel “Us Weekly’s”, die ze had ingeslagen bij the American Bookstore en ik vermaakte me, uh, ook uitstekend met deze stapel tijdschriften. Ik weet het, ik lijk wel een wijf en geen ander door testosteron gedreven mens, zou zich verlagen tot het doornemen van dit soort roddelbladen. Maar u, als regelmatige bezoeker van deze site, kent me inmiddels als een van die mensen die gespeend is van enig schaamtegevoel wat dit soort dingen betreft. Ik lees zelfs de Opzij als het zo uitkomt.
Toen we na enige tijd de post op de deurmat hoorden ploffen sprong K. uit haar bed en rende naar beneden. Naast de gebruikelijke Postcrossing kaart en de maandelijkse Vanity Fair had de postbode ditmaal ook een dikke gevulde envelop door onze brievenbus gegooid. Dit betekende meestal prijzenpost. Vol verwachting opende ik de envelop en haalde er blij verrast de nieuwe CD annex DVD van Bluf uit (sorry, kan de o met dat schuine streepje erdoor niet vinden). “Kijk eens K.” zei ik: “de nieuwe cd van Bluf. Je weet wel, die band met die “o” met dat schuine streepje erdoor”. “Leuk”, zei K. “Inderdaad!”,antwoordde ik. “Alleen jammer dat ik hun muziek nooit zo leuk vind”. “Weet je wat”, zei K. met haar schattige Amerikaanse accent, “dan maak je er toch gewoon een prijsvraag van op je website”
K. zit vol met goede ideeën. Ook wel met minder goede ideeën, maar daarover houd ik natuurlijk wijselijk mijn mond (ssst, K. leest mee)
Dus diegene die mij in een comment duidelijk kan maken waarom hij of zij recht heeft op deze fantaaaaastische cd van Bluf (je weet wel, die band met dat streepje door de o) krijgt van mij deze leuke prijs thuis gestuurd. Bedenk daarbij dat je, met een gemiddelde van 55 bezoekers per dag op deze site, nog nooit zoveel kans hebt gemaakt om iets te winnen.