"Ze zitten overal!"

Tja, de HP. Doortrekken en weg er mee zou ik zo zeggen. Ik hou niet zo van hun neoconservatieve boodschap. Maar deze week kon ik het toch niet laten een exemplaar mee te nemen toen ik bij Waanders in de tijdschriften stond te neuzen. “Ze zitten overal!” stond er in vette gele letters op de voorkant en: “In de greep van de (ex-)gereformeerden”. Eindelijk eens een onderwerp dat mij als (ex-)gereformeerde aansprak. Dus legde ik hem bovenop de nieuwe glossy-Oor en de “In” voor K. Dat moest wel even genoeg leesvoer zijn voor de rest van de week.
Thuis las ik het artikel waarin wordt beweerd dat er tegenwoordig wel erg veel (ex-)gereformeerden belangrijke posities in onze samenleving innemen. Naast de minister president zijn daar bijvoorbeeld Jozias van Aartsen, Piet Hein Donner en Aart Jan de Geus. Op sportief gebied spreken de gereformeerden ook een aardig woordje mee. Zo groeiden Dirk Kuyt, Erik Dekker en Henri Ruitenberg op in een degelijk gereformeerd gezin. Zelfs in de goddeloze entertainment business zijn er al (ex-)gereformeerden gesignaleerd zoals: Esther Hart (okay; het is nog geen Marco Borsato) en Wim T.Schippers (Ernie himself!)
Nu kan ik me eigenlijk niet aan de indruk onttrekken dat je hetzelfde verhaaltje zou kunnen vertellen over (ex-) Rooms Katholieken en (-ex) Hervormden. De reden dat de gereformeerden nu de HP cover halen is volgens mij vooral te danken aan Balkenende en consorten. Met deze groep aan het roer vallen wij als (-ex) gereformeerden gewoon wat meer op.
Wat wel op enige waarheid berust is de bewering van de HP dat het voor de succes factor niet veel uitmaakt of je afscheid hebt genomen van de gereformeerde kerk of niet. Wie eenmaal is blootgesteld aan een gereformeerde opvoeding en “eenmaal is besmet met gereformeerde waarden als soberheid, ijver en zelftucht, heeft daar –klaarblijkelijk, en desnoods tegen wil en dank – een leven lang profijt van.” (aldus HP).
Met andere woorden: gereformeerd blijf je of je er ,al dan niet publiekelijk, afstand van hebt genomen of niet.
Sinds ik zelf de te krappe jas van de gereformeerde leer heb uitgetrokken en per brief de kerkenraad op de hoogte heb gesteld van mijn afscheid, voel ik me een stuk beter. Niet omdat ik mijn geloof nu de deur heb uitgeschopt. Want met het badwater hoeft het kind wat mij betreft niet weggegooid te worden. Maar omdat ik mezelf op dat moment de ruimte gaf mijn eigen persoonlijkheid te ontwikkelen met zijn eigen denkbeelden. Ik wilde niet meer “zeker weten en vast vertrouwen”. Ik twijfelde liever. Beter een twijfelend mens dan een huichelende christen. Ondanks dat alles voel ik me nog wel verwant met het grefo-volk. Als ik iemand hoor afgeven op gereformeerden omdat die het achter de ellebogen zouden hebben en de katjes in het donker zouden knijpen word ik kwaad. Wat een stomme generalisatie. Mijn ouders zijn gereformeerd en die hebben nog nooit een katje geknepen en al helemaal niet in het donker. Daarentegen als Dirk Kuyt wordt geïnterviewd en gereformeerden zo positief naar voren komen voel ik me stiekem trots, ondanks het feit dat ik eigenlijk voor Ajax ben. Ik zie de gereformeerde blik in zijn ogen, hoor zijn gereformeerde manier van praten en ben blij voor hem, dat hij zich als eenvoudige gereformeerde jongen toch zo in de picture heeft gespeeld. Of je wilt of niet, gereformeerd blijf je klaarblijkelijk voor het leven.