Consumenten update

Dag 2 van onze luie consumeervakantie. Het consumeren bereikte vandaag al een verzadigingspunt toen K. opeens vond dat we wat moesten doen. Ik lag net lekker op mijn bed, mijn bij de bibliotheek geleende cd’s aan het beluisteren, dus sputterde ik nog wat tegen. Tevergeefs. De slaapkamer lag bezaaid met op de grond gegooide tissues. Oorzaak daarvan was een hardnekkige verkoudheid die ons beiden een week in z’n greep had gehouden, maar nu was het tijd om het slagveld te overzien. Verder had zich op de onderste treden van de trap een minitoren van Babel opgericht die geheel bestond uit niet, of halfgelezen tijdschriften. Deze twee problemen vormden voor K. een belangrijk obstakel voor het verder consumeren. Daarom moest er inplaats van geconsumeerd maar even productie gedraaid worden. Dus werkten we ons maar even een uurtje in het zweet om daarna weer plaats te kunnen nemen in een schone kamer.
Even een kleine inventarisatie wat er tot nu toe door mij is geconsumeerd.

- Het boek: Oud zeer van Harlan Coben. De thrillergids die een aantal weken geleden bij de Vrij Nederland zat had me op het spoor gezet van deze schrijver. Een interview met hem had me dermate nieuwsgierig gemaakt, dat ik een paar weken geleden een boek van hem had aangeschaft. Niet bij de boekhandel trouwens, maar bij de Aldi! Deze goedkope grootgrutter bood twee-in-een edities aan van bekende thrillerschrijvers voor maar € 3,99. Harlan zat gezellig met de, mij overigens onbekende, Jonothan King in een bundel en dat betekende dus dat ik voor nog geen 2 euro een hele dag onder de pannen was. Ik ben overigens niet echt een thrillerlezer, maar ik kan deze schrijver van harte aanbevelen.
- De film Cloaca. Vorige week zat Maria Goos bij Zomergasten. Een programma dat ik altijd graag volg. Een sympathieke vrouw trouwens, die me zo aansprak dat ik me voornam om toch maar eens de film Cloaca te gaan huren. Deze film is gebaseerd op een toneelstuk van haar. Een toneelstuk dat trouwens ook in Londen op de planken heeft gestaan, geregisseerd (of geproduceerd) door Kevin Spacey, voor degenen die het wat interesseert. De film sprak me erg aan. Erg goed voor Nederlandse maatstaven. Het gaat , kort gezegd, over de vriendschap tussen vier mannen die door omstandigheden erg op de proef wordt gesteld. De film getuigt niet van de meest vrolijke visie op de mensheid, maar die heb ik zelf af en toe ook niet.
- De film Simon. K. kijkt liever geen films die over de dood gaat. Of beter gezegd, over mensen die min of meer vrijwillig een eind aan hun leven maken. Na het zien van Mar Adentro, over een ongeneeslijk zieke man die graag dood wil en met behulp van vrienden uiteindelijk een eind aan zijn leven maakt, werd ze bijna kwaad. Ze vond het een egoistische daad die geen rekening hield met de achterblijvers. Daarom had ze niet zoveel zin in Simon. Een film die niet slecht was, maar ook niet echt aan mijn verwachtingen voldeed. Het verhaal had ik dus al een keer eerder gezien (in Mar Adentro dus) met mensen die in mijn ogen een stukje sympathieker waren. Ik kon niet zo goed meegaan in de gevoelens van mensen die in mijn ogen iets teveel gelijkenis met de Tokkies tentoon spreidden. Slecht misschien. Mensen zijn mensen, maar in films kan je dat uiteindelijk een beetje tegen gaan staan. Ik heb bij deze films dus geen tranen geplengd.
- Het spel Monkey Island. Zat ik jaren geleden met huisgenoot G. al wekenlang te puzzelen om een uitweg uit de doolhof van dit spel te vinden. Vandaag de dag is het niet anders. Na een halve dag spelen had ik de irritatie grens bereikt. In dit soort spellen is er altijd een moment dat je onherroepelijk vast komt te zitten. In het verleden liep ik dan altijd weg, om maar even wat anders te gaan doen en liet de oplossing aan G. over. Na een schreeuw van geluk uit de computerkamer over het feit dat er weer een puzzeltje was opgelost, keerde ik weer net zo gemakkelijk terug om verder te spelen. K. was iets minder geïnteresseerd in het verloop van het spel, zodat ik er nu alleen voor stond. Gelukkig is er een complete “walk through” van dit spel online te vinden. Daar ben ik vandaag maar even op teruggevallen. Zonder schuldgevoel overigens. Mijn excuus was dat ik dit spel voor een week heb gehuurd. Ik kan dus geen kostbare tijd verspillen.