Manieren

Wat kan je zeggen over het karakter van de Duitser, over de Duitse landsaard? In na-oorlogs Nederland heeft men meestal niet zo'n positief beeld van de Duitser. Logisch natuurlijk, had ie natuurlijk maar niet moeten dromen van een Derde Rijk waarin wij maar als ondergeschikte provincie zouden fungeren en had ie maar niet met z'n kladden aan opa's fiets moeten zitten. Toch lijkt de gemiddelde Duitser in zo'n weekendje Moezeldal gemanierder en beleefder als de gemiddelde Nederlander. Op de dikke baliemedewerker van hotel Panorama na, die niet leek te beschikken over enige sociale vaardigheden, was verder iedereen een en al vriendelijkheid. Mensen groetten elkaar beleefd en waren niet te beroerd je de weg naar het eerstvolgende kasteel te wijzen. Verder leken zelfs mensen met onaantrekkelijke baantjes als serveerster of kassamedewerkster niet gehinderd door enig chagrijn. Ze bleven beleefd en aardig.
In Nederland zijn mensen toch anders. Waren we in de zeventiger jaren progressief, open en assertief, tegenwoordig lijken we meer op een zelfgenoegzaam en op zichzelf gefocuste Montessori school leerling. Teveel bezig met z'n eigen dingetjes en z'n eigen ontwikkeling om nog op anderen te letten. Zo kan het voorkomen dat ik in mijn eigen Vinex wijk mijn buurvrouw groet en dat ik straal genegeerd wordt. Niet 1 keer, maar meerdere keren. K. had dezelfde ervaring met deze buurvrouw en we begonnen ons al af te vragen of ze misschien doof was. Toch lijkt ze haar kinderen perfect te horen. Vreemd toch deze houding. Waar komt het vandaag? Is het onzekerheid, is het onverschilligheid? Ik weet het niet. K. als Amerikaanse, kwam ook fris en zonder vooroordelen onze samenleving binnen en moest erg wennen aan onze landsetiquette. Of misschien meer het gebrek aan etiquette. Niemand lijkt meer de moeite te nemen om even "sorry" te zeggen als je in de V&D tegen iemand aanbotst, mensen dringen ongeneerd voor bij de kassa en lijken vooral te gaan voor het eigen belang. Wij zijn als Nederlanders trots op ons gebrek aan schone schijn, we zeggen waar het op staat, zijn eerlijk en proberen vooral zo veel mogelijk onszelf te zijn. Zo ben ik zelf eigenlijk ook wel, moet ik eerlijk zeggen. Ik hecht eigenlijk ook wel erg aan eerlijkheid en echtheid, maar stel het ook wel erg op prijs als iemand mij glimlachend een Apfelstrudel aanreikt.