Wat zal ik eens doen?

Je loopt tegen de veertig, je hebt geen kinderen en kunt buiten de werkuren die je elke week moet opofferen aan de baas eigenlijk doen wat je wilt. Daarbij word je niet gehinderd door criticasters in de vorm van opgroeiende pubers die je zelf op de wereld hebt gezet en die zich generen voor elk spontaan idee dat er in je brein opborrelt en tot uitvoer wordt gebracht.
Eigenlijk bevind je je in een situatie waar je zelf als pukkelige puber altijd van gedroomd hebt: volledige vrijheid zonder gedwarsboomd te worden door figuren die autoriteit over je proberen uit te oefenen.
Wat doe je dan? Zelf ben ik er nog niet helemaal uit. Zal ik beginnen aan een graphic novel om die vervolgens op mijn weblog te publiceren? Zal ik een nieuwe opleiding beginnen, of me opgeven voor vrijwilligerswerk?
K. weet het wel. De ene week koopt ze een hoela hoep voor 3 euro bij Bart Smit en probeert ze 5 minuten lang uit alle macht haar hoelahoep skills van vroeger te reactiveren. Zonder enig succes trouwens. Bij haar pogingen hoelahoept ze zo hard dat ik bang bent dat ze een hernia oploopt, of een van haar heupen uit de kom schiet.
De week daarna koopt ze een schilderdoos om zich twee avonden achter elkaar te wijden aan de edele kunst van “painting by numbers”. Het resultaat, een guitig poesje in zwart, wit en bruin, mag er wezen.
Ben benieuwd waar ze volgende week mee aan komt zetten. Hopelijk heeft ze mijn stukje over de lolobal niet gelezen.