Dieet

Aangezien de vakantie er op zat, vond K. dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuw initiatief en besloot dat ze wel een paar kilo kwijt kon. Van haar lichaamsgewicht dan.
Nu is discipline in deze kwestie niet echt haar sterkste punt en een stok achter de deur zou dus geen overbodige luxe zijn. Na zich wat georiënteerd te hebben vond ze zelfs twee stokken. De eerste was een, door haar werk gesponsord programma dat je door middel van een puntensysteem en bijpassend fitnesshorloge er toe aanspoort om genoeg te gaan bewegen. Elke keer als je fiets, wandelt of op een andere manier sport, verzamelt het horloge je sportpunten. Een keer in de zoveel tijd controleert een heuse arts of je wel goed genoeg je best hebt gedaan. Zo niet, dan verzint hij een passende sanctie, in de vorm van een bepaald dieet of zo.
De andere stok achter de deur was het Weight Watchers programma. Dit WW systeem komt met een speciaal softwareprogramma dat je in staat stelt om alles wat je zo op een dag eet in de computer in te voeren. Alles heeft daarbij een puntenwaarde. Een plakje kipfilet kan bijvoorbeeld 0,5 punten zijn en een glas wijn 1,5 punt. Dit puntensysteem is gerelateerd aan het aantal calorieën en het vetpercentage van het bepaalde product. Per week krijg je een aantal punten dat je mag verbruiken en dat aantal hangt dan weer af van je gewicht, je leeftijd en nog wat andere factoren.
Afgelopen maandag begon K. dus met het tellen van haar voedselpunten. Met behulp van haar nieuwe softwareprogramma en een akelig accuraat, nieuw aangeschaft, weegschaaltje werd elke hap die bestemd was voor consumptie eerst zorgvuldig geanalyseerd. Daarbij ontdekte ze een ingewikkeld systeem waarmee ze, zonder te sjoemelen, door sporten en het sparen van punten het weekend wat minder op een strafkamp kon laten lijken. Misschien kon ze dan zelfs twee afgemeten glaasjes rode wijn drinken op een avond. Nu ben ik zelf helemaal voor een gezonde levensstijl, maar na een paar dagen tot vervelens toe geïnformeerd te zijn over het aantal punten van een dorito en de voedingswaarde van een theelepel guacamole, was de limiet een beetje bereikt.
“Misschien moeten we het eventjes niet over voedsel hebben” stelde ik voor. “Volgens mij begint dit namelijk een beetje obsessieve vormen aan te nemen”. “Ja, daar werd op het WW forum al voor gewaarschuwd, zei K. Het enige nadeel van dit dieet is de voedselobsessie die je er van krijgt”. Dat bleek wel want daarna discussieerden we nog even verder over de mogelijkheid van het kauwen van je favoriete snack (in haar geval Dorito’s) en het vervolgens niet doorslikken. Op deze manier heb je wel de smaaksensatie maar niet de calorieën. Ben benieuwd wat ze daarvan vinden op het WW forum.